Pierwszy: Spotkanie.

Długo nie mogła się zdecydować, czy jechać do Klingenthal. Rozważała wszystkie za i przeciw, ale stwierdziła, że nie może zawieść Thomasa, który jej to załatwił. Co prawda Alexander Pointner przez pierwszych kilka tygodni nie chciał jej przyjąć, ale gdy zobaczył, że dziewczyna zna się na swoim fachu, sam poprosił Thomasa, by przegadał kuzynce wyjazd do Niemiec. Blondynowi zajęło to sporo czasu, ale z pożądanym skutkiem. Trener sam z siebie obiecał dać jej rekomendację, gdyby zdecydowała, że praca ze skoczkami, to jednak nie do końca to.

Stała w umówionym miejscu razem z Morgensternem i jego córką. Za kilka chwil miała zjawić się jego matka, której Lilly miała zostać powierzona na czas ich wyjazdu. Rudowłosa nie rozmawiała z siostrą ojca. Dlatego też, gdy ta się zjawiła, dziewczyna uściskała swoją bratanicę, wręczyła jej misia i odeszła kilkanaście kroków w kierunku bliżej nieokreślonym. Oparła się o ścianę budynku dworca autobusowego i zamknęła oczy. Było bardzo ciepło, jak na listopad. Przez chwilę delektowała się niewątpliwie jednymi z ostatnich takich dni w tym roku, gdy ktoś zasłonił jej dopływ promieni słonecznych. Otworzyła niechętnie oczy, ale przez pierwszych kilka sekund widziała tylko różnokolorowe plamki. Dopiero, gdy ten ktoś się odezwał, mogła rozpocząć próby zidentyfikowania go.
- Pani się zgubiła? - spytał, jak się okazało wysoki szatyn o ciemnobrązowych oczach, na którego widok jej serce wywinęło około trzech koziołków, a wnętrzności skręciły się w supeł. Nie pamiętał jej, tak jak przypuszczała. Nie potrafiła jednak w tej chwili ocenić, czy to dobrze, czy nie.
- Nie, dlaczego pan tak sądzi? - założyła ręce na piersi i spojrzała w jego oczy, w których niegdyś tonęła.
- Nigdy nie towarzyszyła nam w drodze tak piękna kobieta. To pani jest naszym nowym statystykiem?
- Tak. We własnej osobie.
- W takim razie przepraszam - ujął jej dłoń i ucałował. - Jestem Gregor. A czy pani zdradzi, jak się nazywa?
- Mów do mnie, jak wszyscy, Ella - uśmiechnęła się na ten prosty gest.

Thomas po pożegnaniu z córką i matką, obserwował uważnie swoją kuzynkę i przyjaciela. Historię rudowłosej znał bardzo dobrze i nie chciał, by ktoś po raz kolejny ją skrzywdził. A zwłaszcza, by był to ten sam człowiek. Jednak jej spotkanie z nim było nieuniknione. Wóz, albo przewóz. Jak sam stwierdził, nie mieli oni szczęścia w miłości. Jako dzieci wyobrażali sobie, że kiedyś będą szczęśliwi. A wyszło, jak wyszło. Oboje mieli złamane serca. Uśmiechnął się, gdy szatyn pocałował ją w rękę. Nigdy wcześniej tego nie robił.  Znajomość ze Schlierenzauerem - łamaczem serc fanek i nie tylko, była dość specyficzna. Wiedział dobrze, że Gregor zgrywa casanovę, ale nie miał zamiaru mu tego wyperswadować. Powinien uczyć się na własnych błędach.
- Thomas, poznałeś już naszą uroczą panią statystyk? - spytał szatyn, podchodząc do niego z rudowłosą.
- Nie musiał mnie poznawać, zna mnie lepiej, niż ktokolwiek inny - powiedziała Ella, podchodząc do Morgensterna.
- Tak? Łączy was coś? - Gregor zadawał pytania, których w normalnych okolicznościach nigdy by nie wydusił.
- Więzy krwi - parsknął Thomas, widząc minę kolegi. - To moja kuzynka.
- Nigdy nie wspominałeś, że masz tak piękną kuzynkę - oburzył się Schlierenzauer.
- Ależ, Gregor, nigdy nie pytałeś.

Rudowłosa z rozbawieniem przyglądała się wymianie zdań pomiędzy dwoma skoczkami. Co prawda serce w jej piersi nadal waliło tak, że bała się, iż wyskoczy, wnętrzności były zaciśnięte w mocny supeł, nogi były, jak z waty, a ręce trzęsły się niemiłosiernie, ale i tak nie mogła narzekać. Przynajmniej mogła się logicznie wysłowić, co było już połową sukcesu. W duchu jednak przeklinała się, że zgodziła się na tę propozycję. Czuła, że ten sezon może być naprawdę bardzo długi i bardzo trudny. Miała jednak nadzieję, że po nim wszystko się ułoży.

Na pożegnanie z feriami. A za dwa miesiące maturka...
Dziękuję bardzo za komentarze pod prologiem, cieszę się, że Wam przypadło do gustu. I mam nadzieję, że zostaniecie do końca ;)
Całuski.

PS. Chyba przekombinowałam.